سنت نبوی وقف ، فرهنگ پرورش یافته و واژه گره گشای خیلی از نیازهای جامعه اسلامی است . گاهی مستقیم و مشخص به كلربردهای فرهنگی اشاره دارد و گاهی به برطرف كردن حوائج اقتصادی فقرا . از میان موارد فرهنگی ، تعزیه و عزاداری سالار شهیدان ، موضوع مكرری است كه دربیشتر وقف نامه ها به آن اشاره شده . ما همیشه تشنه بودیم وآوردن آب ساده ترین كاری بود كه به بچه هایمان یاد می دادیم . وقف ، بینش اند یشمندانه ای است كه حتی به برگرداندن خنده به چهره كودكی هم نظر داشته است . در وقف نامه هایی می خوانیم ، بخشی از عایدات را اختصاص دهید به خرید كوزه برای كودكانی كه موقع آوردن آب ، كوزه آنها شكسته و روی بر گشتن به خانه را ندارند . خوشا به سعادت آنهایی كه جزیی ازدارایی خودشان را وقف كردند و نوشتند . بخشی از عواید حاصله صرف خرید پای افزار برای مسافران و مستمندان پا برهنه گردد . كویر شبیه ترین تصویر است به كربلا . اینجا است كه همت بلند و بالنده خیر واقف ، به آن تعلق گرفته ، تا برادر مومنش را فراموش نكند . می فهمی كه هیچ جا تنها نیستی . پی می بری كه از گذشته های خیلی دور، اندیشه مردان خدا به این تعلق گرفته است كه خشم گرمای كویر را به سایه لطیف و خنكی بدل كند تا تو خدا را از یاد نبری و جایی برای پرداختن و آویختن به غیر او باقی نماند . این بار دست مبارك واقف را در پنجه های سبز و بالنده درختی می بینی كه سر از خاك برداشته تا سایه اش چتر تن خسته ات باشد و باز(دروقف نامه ها ) می خوانم ، بخشی از عایدات درخت ، وقف بر مسافرین و رهگذران، كه در سایه آن بیارامند و از ثمره آن تناول كنند . صرف وقف برای آموختن كلام و كتابت . نوشتن این میراث و انتقال آن به نسلهای آینده . كدام میراث ؟ همین دانشی كه فرهنگ وقف را در طول زمان برای ما به یادگار گذاشته است . در وقف نامه های زیادی از عواید حجره های بازار سخن به میان آمده، برای خرج عروسی زوجهای مسلمان ، برای درمان درد، برای كمك به مسلمین و برای روشن نگاه داشتن چراغ دل مومنین خدا .